دانشنامه عمومی
نسب او «ابوالفضل زهیر بن محمد بن علی یحیی مُهَلَّبی» ذکر شده. در ۲۶ فوریه ۱۱۸۶/ ۵ ذی الحجه ۵۸۱ در نخله، نزدیکی مکه زاده شد. سپس همراه خانواده اش به قوص، مصر کوچیدند. آنجا علوم حدیث، فقه و ادبیات خواند. بهاءالدین در قوص، زندگی ادبی و علمی را خود را با کسب معاش از شعر آغاز کرد. در سال ۱۲۲۴/ ۶۲۱ به قاهره رفت و به دربار ایوبی پیوست. در نابلس نیز بماند. اما در ۶۳۹ به مصر بازگشت و لقب «الصاحب» از ملک صالح گرفت. پس از درگذشت ملک صالح در ۶۴۷ احوال او دگرگون شد و در خانه اش عزلت گزید.
بهاءالدین زهیر در قحطی بزرگ مصر که از ۲۴ شوال ۶۵۶ آغاز شد و تا مدت ها پیوسته بود، بیمار شد. سپس در ۴ ذی القعده ۶۵۶ درگذشت.
