لغت نامه دهخدا بدسرشتی. [ ب َ س ِ رِ ] ( حامص مرکب ) بدنهادی. بدذاتی. بداصلی. بدطینتی. مقابل نیک سرشتی ، خوب سرشتی. ( فرهنگ فارسی معین ).
