لغت نامه دهخدا ( باقة ) باقة. [ ق َ ] ( ع اِ ) بند تره. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). ج ، باقات. بندی که برای بستن دسته های سبزی بکار رود. ( دزی ج 1 ص 49 ). || مجازاً برمقداری تره یا سبزی یا یونجه که بوسیله بندی ( باقه ای ) بسته شده باشد نیز اطلاق شود.دسته تره. ( مهذب الاسماء ) ( بحر الجواهر ). || دسته. حزمه. بند از گندم دروده. ( یادداشت مؤلف ). بافه. ( یادداشت مؤلف ). || حمایلی که روحانیان کلیسا و قضات بکار برند. ( از دزی ج 1 ص 49 ).
