الکتو

لغت نامه دهخدا

الکتو. [ اَ ل ِ ] ( اِخ ) نام جنی در اساطیر یونان قدیم که بشکل مخصوصی تصویر میشد. ( از قاموس الاعلام ترکی ذیل آلکتو ).

دانشنامه عمومی

آلکتو. آلکتو ( به یونانی: Ἀληκτώ ) ( به معنی خشم پایان ناپذیر ) ، در اساطیر یونانی یکی از ارینوئس ها یا الهه های انتقام بود. ارینوئس ها الهه های بی رحم زمینی بودند که نماد انتقام به شمار می رفتند. آن ها از خون اورانوس، زمانی که پسرش کرونوس اخته اش کرد، به وجود آمدند. بر طبق افسانه های دیگر، الهه های انتقام دختران نوکس، نماد شب، و خائوس، آشفتگی ازلی، بودند. آن ها ستمگران، مجرمان و قاتلان ( مخصوصاً قتل های خانوادگی ) را تعقیب و به جنون دچار می کردند. بلندآوازه ترین مجرم آن ها اورستس نام داشت که جرمش قتل مادر ( ملکه کلوتایمنسترا ) بود. الهه های انتقام به شکل موجوداتی وحشتناک و تاریک، نه به طور کامل زنانه با ویژگی های از قبیل نفسی سوزان، بال هایی به شکل خفاش، سری که مارها بر روی آن حلقه بسته بودند و خونی آغشته به سم از چشمانشان سرازیر می شد توصیف می شوند. وظیفهٔ آلکتو مجازات مجرمان جرایم اخلاقی ( همانند خشم ) به ویژه در مقابل افراد دیگر را داشت. عملکرد او شبیه به الهه نمسیس بود با این تفاوت که نمسیس وظیفهٔ مجازات افراد علیه ایزدان را بر عهده داشت.
آلکتو همچنین در انه اید ویرژیل، کمدی الهی دانته، قطعه موسیقی هنری پرسل، در کارهای داستایفسکی و اپرای رینالدو اثر جرج فردریک هندل حضور دارد.

دانشنامه آزاد فارسی

اِلِکتو (Elekto)
در اساطیر یونانی، از الهگان انتقام (فوری ها)، که به شکل سه دختر بالدار با مارهایی در گیسوانشان تصویر می شوند. آنان مجرمان را تعقیب و مجازات می کردند.