دانشنامه اسلامی
کتاب با مقدمه کوتاهی از ناشر آغاز و مطالب بدون تبویب و فصل بندی خاصی، در عناوین متعدد و مختلف، عرضه شده است.
نویسنده کتاب را (همانند اولین کتابش «ثم اهتدیت») با آیه شریفه «الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولٰئِکَ الَّذِینَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَ أُولٰئِکَ هُمْ أُولُوا الْأَلْبَابِ» (زمر: 18)؛ به سخن گوش فرا می دهند و بهترین آن را پیروی میکنند؛ اینان کسانی هستند که خداوند هدایتشان نموده و اینان همان خردمندان هستند، آغاز نموده و سپس به توضیح این آیه شریفه پرداخته است.
وی با آوردن آیه «مَا فَرَّطْنَا فِی الْکِتَابِ مِنْ شَیْ ءٍ» (انعام: 38)؛ ما هیچ چیزی را در کتاب فروگذار نکردهایم، به این نکته اشاره دارد که علاوه بر صغر حجم قرآن کریم و کوتاهی متن آن، خداوند در آن، به این مطلب تصریح نموده که هیچ چیزی را فروگذار ننموده و به تمام امور، رهنمون بوده است، اما از طرفی در آیه 103 سوره نساء، چنین آمده است که «الصَّلاَةَ إِنَّ الصَّلاَةَ کَانَتْ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ کِتَاباً مَوْقُوتاً»؛ نماز بر مؤمنان در اوقات معین مقرر شده است، اما در هیچ جای قرآن به کیفیت و چگونگی خواندن آن در ایام شبانه روز اشاره ای نشده است. این موضوع در مورد سایر عبادات ازجمله زکات نیز صادق است زیرا در هیچ آیه ای به کیفیت و شرایط پرداخت زکات اشاره نگردیده است. با توجه به این نکته که قرآن از نزد حکیمی علیم نازل شده، به این موضوع می رسیم که باید مفسری آگاه و دانا از سوی خداوند تعیین شده باشد که تفسیرکننده و شارح این آیات بوده و کیفیت و شرایط این امور را ابلاغ نماید که این شخص کسی جز پیامبر(ص) و کسانی که وی معرفی کرده باشند، نخواهد بود.
به اعتقاد وی، از این بینات و دلالت به راحتی می توان دریافت که قرآن به تنهایی، کافی نبوده و ازاین روست که پیامبر(ص) بارها فرمود: «إن هذا هو القرآن الصامت و إن هذا علی هو القرآن الناطق»؛ به درستی این قرآن صامت و علی قرآن ناطق است، یعنی او پس از من، مبین و مفسر قرآن کریم خواهد بود و به اعتقاد نویسنده، پیامبر(ص) با این کار، به این نکته تأکید داشت که مسلمین را بدون معرفی و ابلاغ مبین پس از خود، ترک نخواهد کرد و علی(ع)، مبین پس از او برای مردم است.
نویسنده در ادامه با مطرح کردن مسئله قضا و قدر و اینکه از قضا و قدر نتوان فرار کرد به تشریح سیاست تحریف احادیث پیامبر(ص) از سوی امویان و سعی آنان در انحراف مردم و بازداشتن آن ها از رجوع به اهل بیت(ع) و مفسران حقیقی قرآن پرداخته و ضمن بیان گوشه هایی از تناقضات اعمال و رفتار خلفا در پیاده کردن شریعت اسلام به موضع گیری حضرت زهرا(س) در قبال وقایع پس از وفات پیامبر(ص) اشاره کرده است و اینکه او از دنیا رفت درحالی که از خلیفه خشمگین بود و پیامبر(ص) فرموده بود ای فاطمه، خداوند با غضب تو غضبناک، و با شادی تو شاد می شود
