لغت نامه دهخدا
- عریض اریض ؛ از اتباع است یعنی ثانی بمعنی اول است و به این معنی بدون اول نمی آید. ( منتهی الارب ).
اریض. [ اَ ] ( اِخ ) موضعی است در قول امروءالقیس :
أصاب َ قَطاتَین فسال لواهما
فوادی البدِی فانتحی للأریض.( معجم البلدان ).اریض یا یریض شهری است یا وادی ایست. ( منتهی الارب ).
