مدح طراز

لغت نامه دهخدا

مدح طراز. [ م َ طِ / طَ ] ( نف مرکب ) مدح سرای. مدیحه گوی. مدیحه خوان :
کاو به صدر اندر بنشسته به آئین ملوک
همچنان مدح نیوشنده و من مدح طراز .فرخی.

مدح سرای