معنی فرارفتن | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

فرارفتن. [ف َ رَ ت َ ] ( مص مرکب ) گریختن. دور شدن :
وقتی افتاد فتنه ای در شام
هر یک از گوشه ای فرارفتند.سعدی. || تعجب کردن. وارفتن :
فرارفت و گفت ای عجب این تویی
فرشته نباشد بدین نیکویی.سعدی ( بوستان ). || رفتن :
اگر به باغ فرارفتمی ، زبانم هیچ
نیافتی ز خروشیدن و نکوهش مال.فرخی.