فتنه انگیختن

لغت نامه دهخدا

فتنه انگیختن. [ ف ِ ن َ / ن ِ اَ ت َ ] ( مص مرکب ) فتنه انداختن. فتنه افکندن :
مینگیز فتنه ، میفروز کین
خرابی میاور به ایران زمین.نظامی.رجوع به فتنه و فتنه افکندن و فتنه انداختن شود.