سرخالو
دانشنامه عمومی
پوست آن سرخ و چرم مانند و تیغ تیغی و شبیه به توت فرنگی است؛ قسمت خوراکی آن سفید و شفاف و سفت و آبدار است و شکل آن از گرد و گاه بیضی و قطر آن از یک تا یک ونیم سانتیمتر متغیر است؛ شیرین و معطر و بومی جنوب چین و مناطق مجاور آن است.
از میان تولیدکنندگان این محصول در آسیای جنوب شرقی، شبه قارهٔ هند و آفریقای جنوبی، چین، تولیدکنندهٔ اصلی سرخالو است و پس از آن هند ( ۷۱ درصد محصول سالانهٔ هند در ایالت بهار تولید می شود ) قرار دارد.
اگر این میوه را میل بفرمایید:
• مغذی و مقوی معده است و به هضم غذا کمک می کند،
• در موارد بزرگ شدن غده ها و تومورها تجویز می شود،
• برای معالجه گزش جانوران سمی مصرف می شود.
حال اگر میوه را همراه با دانه اش دم کنید و آب آن را بنوشید:
• سرفه را تسکین می دهد.
• برای کاهش قند خون مفید است.
• اختلالات عصبی و دردهای عصبی را برطرف می کند.
هستهٔ سرخالو هم خالی از فواید نیست و خواص هستهٔ این میوه عبارتند از:
• تشنگی را تسکین می دهد،
• خنک کننده و قابض است،
• مسکن درد است،
• برای معالجه آماس بیضه مفید است،
• آن را دم کنید و آبش را بنوشید. سرفه را تسکین می دهد.
• در موارد اختلالات عصبی و تسکین دردهای عصبی فتق تجویز می شود.
