لغت نامه دهخدا ستم کشیدن. [ س ِ ت َ ک َ / ک ِ دَ ]( مص مرکب ) ستم بردن. جور کشیدن. انظلام : اگر از قیاس جان را جگر آهنین نبودی نتواندی کشیدن به ستم دل چو سنگش.خاقانی.چه ستم کو نکشد از شب دیجور فراق تا بدین روز که شبهای قمر باز آمد.سعدی ( خواتیم ).