زنگیان. [ زَ ] ( اِخ ) دهی از دهستان انگهران است که در بخش کهنوج شهرستان جیرفت واقع است و 100 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ). زنگیان. [ زَ ] ( اِخ ) دهی از دهستان سبزواران است که در بخش مرکزی شهرستان جیرفت واقع است و 190 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ). زنگیان. [ زَ ] ( اِخ ) دهی از دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان گرگان است که 465 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3 ). زنگیان. [ زَ ] ( اِخ ) دهی از دهستان ولوپی است که در بخش سوادکوه شهرستان شاهی واقع است و 320 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3 ).
دانشنامه آزاد فارسی
زَنگیان (۵۲۱ـ۶۴۸ق) (یا: آل زنگی) سلسله ای ترک تبار که بر شام ، موصل، سنجار، و جزیرۀ ابن عمر فرمان راندند و به نام اتابکان موصل، اتابکان شام، اتابکان سنجار مشهورند. عمادالدین زنگی که این سلسله نام خود را از او برگرفته در ۵۲۱ ق، درپی مرگ مسعود بن آق سُنْقُر، به امارت موصل دست یافت و سلسلۀ آل زنگی را بنیان نهاد. پس از آن عمادالدین توانست با شکست امرای محلی و نیز سپاه صلیبیان مناطقی از شام را تصرف کند، و به مقابلۀ جدی با تجاوز صلیبیان بپردازد. پس از کشته شدن او، پسرش جمال الدین، بر مسند حکومت موصل نشست و فرزند دیگرش، نورالدین محمود (۵۱۱ـ۵۶۹ق)، بر سراسر شام استیلا یافت و سلسله اتابکان شام را تأسیس کرد . از آن جا که عمادالدین تربیت فرزندان سلطان محمود سلجوقی را برعهده داشت و اتابک لقب یافته بود، جانشینان او اتابکان لقب یافتند، پس از او سلسلۀ آل زنگی به چهار شعبه تقسیم شد که عبارت اند از ۱) اتابکان موصل ؛ ۲) اتابکان شام ؛ ۳) اتابکان سنجار؛ ۴) اتابکان جزیرۀ ابن عمر.
