لغت نامه دهخدا ریقو. ( ص نسبی ) ریخو. ( ناظم الاطباء ). ریغو. ریخو. آنکه ماسکه سست دارد. ( یادداشت مؤلف ). شخصی که شکمش خودبخود برود. ( آنندراج ). || مجازاًسخت ضعیف و نحیف و لاغر. رجوع به ریخو و ریغو شود.
