لغت نامه دهخدا دنیاداری. [ دُن ْ ] ( حامص مرکب ) صفت دنیادار. دنیاپرستی. دنیادوستی. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به دنیادار و دنیاپرست شود. || صرفه جویی و عقل معاش. ( ناظم الاطباء ). || مال دوستی. ( ناظم الاطباء ).
