لغت نامه دهخدا
این چو مگس خونخور و دستاردار
و آن چوخره سرزن و باطیلسان.خاقانی. || دارنده سفره. سفره دار. متصدی سفره. || دارنده حوله. خادم و متصدی رومال و حوله.
- دستاردار خوان ؛ آنکه بر سر خوان دستار و حوله بدست برای پاک کردن دست و روی ایستد :
ای صد زبیده پیش صف خادمان تو
دستاردار خوان و پرستار خوان شده.خاقانی.|| منصبی بوده است بزمان عباسیان. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) : از آن جمله است ابواسبکتکین دستاردار. ( از الفهرست ابن الندیم ).
