لغت نامه دهخدا خواب خوش. [ خوا / خا ب ِ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خواب راحت. خواب امن. خواب عافیت : غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش و مستی نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو.حافظ. || رؤیای خوش : نشنیدی که آن حکیم چه گفت خواب خوش دید هرکه او خوش خفت.نظامی.