ختم الغرائب

لغت نامه دهخدا

ختم الغرائب. [ خ َ مُل ْ غ َ ءِ ] ( ع اِ مرکب ) آخرین غرائب. نهایت حد غرائب. امر غریبی که برتر از آن امر غریب دیگر نباشد.
ختم الغرائب. [ خ َ مُل ْ غ َ ءِ ] ( اِخ ) نام مثنوی ای است از حکیم افضل الدین ابراهیم بن علی خاقانی شروانی که نسخه ای از آن در کتابخانه مدرسه سپهسالار جدید است و بعضی اشعار آنرا به ششصد و چهل و چهار بیت بر شمرده اند و در این بیت خاقانی نامی از آن کتاب برده شده است. ( از الذریعه ج 7 ص 140 ) :
اینک ختم الغرائب آخر دیدند
تا چه ثنا رانده ام برای صفاهان.خاقانی.

فرهنگ فارسی

نام مثنوی ایست از حکیم افضل الدین ابراهیم بن علی خاقانی شروانی که نسخه ای از آن در کتابخانه مدرس سپهسالار جدید است
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم