معنی تلول | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

تلول. [ ت َ ] ( ع ص ) دیرانقیاد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). کاهل و سست. ( ناظم الاطباء ).
تلول. [ ت ُ ] ( ع اِ ) ج ِ تل. ( اقرب الموارد ) : و تنبت فی مواضع قریبة من البحر و فی تلول. ( ابن البیطار،یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). رجوع به تل و تلال شود.