بیوگان

لغت نامه دهخدا

بیوگان. [ ب َ ] ( اِ ) پیوگان. عروس :
بیک جا بر بیوگان و خسوران
بیوگان دختران داماد پوران.( ویس و رامین از جهانگیری ).رجوع به پیوگان شود.
بیوگان. [ وَ / وِ ] ( اِ ) ج ِ بیوه ، بمعنی زن شوی مرده :
ستمدیده را دادبخشی کنی
شب بیوگان را درخشی کنی.نظامی.و رجوع به بیوه شود.