لغت نامه دهخدا بی فائده. [ ءِ دَ / دِ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + فائده ) بی نفع. غیرمفید. ناسودمند. بی فایده: امر دالغ؛ کار بی فائده. ( منتهی الارب ): کوشش بی فائده ست وسمه بر ابروی کور.سعدی.رجوع به بی فایده شود.
