لغت نامه دهخدا باطل پرست. [ طِ پ َ رَ ] ( نف مرکب ) آنکه پیرو راه باطل باشد. کافر که باطل پرستد. بیراهه رو. مقابل حق پرست : سر حق شناسان بر آرم ز خاک به باطل پرستان در آرم هلاک.نظامی.
