گیوه گشاد

لغت نامه دهخدا

گیوه گشاد. [ گی وَ / وِ گ ُ ] ( ص مرکب ) گشادگیوه. یا گِل گیوه گشاد. تنبل و کاهل. ( یادداشت مؤلف ). و در نزد عوام دشنام مانندی باشد چون پیزی گشاد.
- گیوه گشاد داشتن ؛ سخت کاهل و بیکار بودن. ( یادداشت مؤلف ). گِل گیوه گشاد داشتن.