گیتی پرور

لغت نامه دهخدا

گیتی پرور. [ پ َرْ وَ ] ( نف مرکب ) پرورنده گیتی.آنکه گیتی را بپروراند. || ( اِ مرکب ) کنایه از آفتاب. ( از ناظم الاطباء ). خورشید. شمس. خور.

فرهنگ عمید

۱. آن که جهان را نظم و پرورش دهد.
۲. [مجاز] آفتاب.

فرهنگ فارسی

۱ - ( صفت ) آنکه گیتی را بپروراند کسی که جهان را تنظیم نماید . ۲ - ( اسم ) آفتاب .