لغت نامه دهخدا گوشه زدن. [ ش َ / ش ِ زَ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه زدن. به کنایه گفتن. به طعن گفتن. طعن آمیز سخنی ادا کردن. ضمن بیان مطلبی اشارت به مطلب دیگری کردن.
