گلیم باف

لغت نامه دهخدا

گلیم باف. [ گ ِ ] ( نف مرکب ) آنکه گلیم بافد. بافنده گلیم.

فرهنگ عمید

بافندۀ گلیم، آن که گلیم می بافد.

فرهنگ فارسی

(صفت ) کسی که گلیم بافد بافند. گلیم