گز علفی

لغت نامه دهخدا

گز علفی. [ گ َ زِ ع َ ل َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) گزانگبین است. رجوع به این مدخل شود.

فرهنگ فارسی

گزانگبین

دانشنامه آزاد فارسی

گَز علفی
صمغی مخصوص که براثر نیش زدن حشره ای کوچک به درخت بلوط مخصوصی با نام Quercus persica ترشح می شود. این صمغ در مجاورت هوا منعقد می شود و آن را صبح زود، قبل از طلوع آفتاب، جمع آوری می کنند. به این منظور، شاخه های درخت را تکان می دهند و گاهی نیز برگ ها را که دارای ذرات ماده قندی مذکورند می چینند و خشک می کنند. این درخت در نواحی سردشت و کردستان می روید.