چاره دان

لغت نامه دهخدا

چاره دان. [ رَ / رِ] ( نف مرکب ) داننده چاره. چاره ساز. صاحب تدبیر. و رجوع به چاره ساز شود. || داننده علاج دردها. معالج. آنکه علاج و درمان دردها داند :
تو هرچ اندرین کار دانی بگوی
که تو چاره دانی و من چاره جوی.دقیقی.بسا چاره دان کاو بسختی بمرد
که بیچاره گوی سلامت ببرد.سعدی ( بوستان ).و رجوع به چاره ساز و چاره گر شود.

فرهنگ عمید

دانندۀ راه چاره و علاج، آن که راه علاج دردی یا اصلاح امری را بداند، چارهشناس: بسا چاره دانا به سختی بمرد / که بیچاره گوی سلامت ببرد (سعدی۱: ۱۴۰ ).

فرهنگ فارسی

دانند. چاره چاره ساز . صاحب تدبیر. یا دانند. علاج دردها . معالج .