هواجو ی

لغت نامه دهخدا

هواجوی. [ هََ ] ( نف مرکب ) طالب و عاشق. ( برهان ). رجوع به هواجو شود.

فرهنگ فارسی

( هواجو ی ) ( صفت ) ۱ - هوا پرست . ۲- عاشق محب . ۳ - طرفدار.
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال نوستراداموس فال نوستراداموس فال تک نیت فال تک نیت فال قهوه فال قهوه فال تاروت فال تاروت