دانشنامه اسلامی
تاریخ آغاز نظم همایوننامه دانسته نیست، ولی زجاجی در یک جا از پنجاهوهشت سالگی خویش یاد کرده است که اگر تاریخ زادن او سال 608ق، باشد، نشان میدهد در حدود 666ق، مشغول سرایش منظومه بوده و چون در جاهای دیگر به 67 و 68 سالگیاش نیز اشاره کرده، پس این کار در ده سال بعد (سالهای 675 و 676ق) هم ادامه داشته است. بیتی در نیمه نخست همایوننامه هست که زجاجی میگوید: بیش از بیست سال است سرگرم نظم این منظومه است و این با در نظر داشتن حجم دو بخش آن، نباید نادرست و از مقوله مبالغه شعری باشد.
درباره علت سرایش همایوننامه نیز در منظومه آمده است که یک شب شخصی به خواب سراینده آمده و به او یادآور شده که با توجه به طبع جوان و ذوق روانی که دارد شایسته است کتابی به نظم درآورد تا از او یادگار ارزندهای در جهان بماند؛ پس از بیداری، یکی از دوستانش برای وی کتابی از سیره پیامبر و تاریخ اسلام هدیه میآورد؛ زجاجی آن را به فال نیک میگیرد و در صدد برمیآید «همان کتاب همایون» را به نظم درآورد و به پیشگاه شمسالدین محمد جوینی تقدیم کند. گویا همان دوستی که کتاب را برای وی هدیه آورده، او را به این کار تشویق نیز کرده است. ضمناً باید در نظر داشت که زجاجی با شاهنامه کاملاً آشنا و مأنوس بوده است که چنین پیشنهادی به او شده و او نیز در خود توانایی تقلید از فردوسی و رقابت با او را دیده است.
درباره شمار ابیات منظومه، با توجه به ناقص بودن نسخههای تصحیحشده، نمیتوان چندان توفیق یافت. اشارهای هم در اینباره در خود منظومه یافت نمیشود. مصحح، تعداد ابیات منظومه را حدود شصت هزار بیت برآورد کرده است. نظر به اینکه نسخه نیمه دوم حاوی سیودو هزار بیت بوده و نسخه نیمه یا جلد نخست نیز دارای بیش از بیستوچهار هزار بیت است و بالاخره با توجه به افتادگیهای هر دو نسخه، میتوان احتمال داد که زجاجی برای اینکه همایوننامه خود را با شاهنامه همسر کند، در زمینه شماره ابیات نیز شاهنامه را مد نظر داشته است.
همان طور که بیان شد همایوننامه از دو بخش تشکیل شده است و این مقاله در صدد معرفی بخش نخست آن است.
بخش نخست بعد از یادداشت مصحح با گزارش ولادت پیامبر اکرم(ص) و رویدادهای صدر اسلام آغاز میشود و تا وفات حضرت محمد(ص) ادامه مییابد و در پایان، ستایشی منظوم تقدیم شمسالدین محمد جوینی شده است.
