معنی موسوی گرمارودی علی

دانشنامه آزاد فارسی

موسوی گرمارودی، علی (قم ۱۳۲۰ش)
موسوی گرمارودی، علی
شاعر ایرانی. علاوه بر تحصیل در علوم دینی و سنتی، در رشته های حقوق، و زبان و ادبیات فارسی درس خوانده و در رشتۀ اخیر دانشنامۀ دکتری گرفته است. او هم در شیوه های سنتی و هم در سبک نیمایی و نو شعر گفته و یکی از نخستین کسانی است که اسطوره ها و مفاهیم مذهبی شیعه را به حوزۀ شعر جدید مربوط کرده است. در دهه های ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ به انتشارِ گلچرخ (ابتدا به عنوان ضمیمۀ روزنامۀ اطّلاعات و سپس به صورت مستقل) پرداخت. گذشته از نوشته های انتقادی و ادبی، عنوان برخی دفترهای شعرش از این قرار است: عبور (تهران، ۱۳۴۹)، سرود رگبار (تهران، ۱۳۵۷)، چمن لاله (تهران، ۱۳۶۳)، خطّ خون (تهران، ۱۳۶۳)، گزینۀ اشعار (با انتخاب و مقدمۀ بهاء الدّین خرمشاهی، تهران، ۱۳۷۵). علاوه بر مطبوعات، در زمینه های ادبی، به ویژه ادبیات مذهبی، برنامه هایی متعدد در رادیو و تلویزیون ایران در دورۀ پس از انقلاب اسلامی داشته است. نیز مدتی هم سِمت رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران را در کشور تاجیکستان برعهده داشته است. وی قرآن کریم و صحیفۀ سجادیه را به زبان فارسی ترجمه کرده است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] سید علی موسوی گرمارودی، شاعر معاصر، در 31 فروردین ماه 1320ش، در قم متولد شد. پدرش، سید محمدعلی، از دانشمندان گرمارود الموت قزوین بود. سید علی از پنج سالگی تحصیلات مقدماتی را نزد پدر آغاز کرد. «قرآن»، «نصاب الصبیان» ابونصر فراهی، «گلستان» سعدی، «طاقدیس» شیخ نراقی و گزیده هایی از «خمسه» نظامی را فراگرفت، سپس به دبستان ملی «باقریه» رفت. تحصیلات متوسطه را در دبیرستان «دین و دانش» - که شهید آیت الله بهشتی دایر کرده بود - دنبال نمود و از محضر اساتید برجسته ای چون علی اصغر فقیهی، دکتر حسین اشراقی، شهید دکتر مفتح، دکتر بزرگ نیا، دکتر مظاهر مصفا، دکتر شیمی، دکتر رضوانی و شهید دکتر بهشتی بهره برد. در 1338ش، همراه پدر به مشهد رفت، مدت چهار سال در آنجا اقامت گزید. او در حوزه علمیه مشهد نزد حاج شیخ مجتبی قزوینی و شیخ محمدتقی ادیب نیشابوری مشهور به ادیب ثانی تلمذ کرد و کتاب های «سیوطی»، «مغنی» و «مطول » را خواند. همچنین منطق و مقدمات اصول و فقه را نزد مدرسان دیگر حوزه مشهد ازجمله مرحوم «نهنگ» و «واعظ طبسی» آموخت. مدت یک سال نیز در حوزه «فردوس» به تدریس پرداخت. سرانجام پس از بهره گیری از اساتید برجسته حوزه علمیه مشهد، به قم بازگشت. با قیام 15 خردادماه 1342ش و دستگیری امام خمینی(ره)، همراه پدر به تهران آمد و در دبیرستان «علوی» به تدریس پرداخت.
موسوی گرمارودی در 1345ش، به دانشکده حقوق دانشگاه تهران رفت و در رشته علوم قضایی مشغول تحصیل شد. در این ایام با برخی از چهره های فعال سیاسی چون شهید رجایی و شهید باهنر آشنا گردید. در 1348ش، در مسابقه شعری که در مجله ادبی «یغما» به مناسبت آغاز پانزدهمین قرن بعثت برگزار شده بود، در زمینه «شعر نو» شرکت کرد و منظومه «خاستگاه نور» را ارائه داد و رتبه اول را کسب کرد.
از 1348ش، به عنوان دبیر در اداره آموزش و پرورش به کار پرداخت. همچنین در اداره برنامه ها در وزارت آموزش و پرورش «برنامه آئین نگارش کل کشور» را نوشت. مدتی نزد شهید آیت الله مرتضی مطهری «شرح منظومه» را آموخت. در 1352ش، به واسطه فعالیت های انقلابی علیه رژیم پهلوی، توسط ساواک دستگیر شد و چهار سال به زندان افتاد. او پس از رهایی، شرح ماجرای دستگیری و زندانی شدن خود را طی مقاله ای در روزنامه «کیهان» تحت عنوان «از دوزخ بگو» در 1357ش، منتشر کرد. او پس از آزادی، چاپ دوم مجموعه شعر «عبور» و سپس «سایه سار نخل ولایت» و آنگاه «سرود رگبار» را منتشر کرد.
گرمارودی تحصیلات خود را در مقطع فوق لیسانس در رشته ادبیات در دانشگاه تهران ادامه داد. پایان نامه او با عنوان «جوشش و کوشش در شعر» بود که با راهنمایی استاد سید ضیاءالدین سجادی به انجام رسید. بعد تحصیلات خود را در مقطع دکترا در همان دانشگاه پی گرفت و موفق به اخذ دانشنامه دکترای ادبیات شد. موضوع رساله دکترای وی، «زندگی و شعر ادیب الممالک فراهانی» بود که با راهنمایی دکتر سید جعفر شهیدی به انجام رسید. این اثر بعدها به صورت کتاب منتشر شد و تاکنون نیز دو بار تجدید چاپ گردیده است.
دکتر موسوی گرمارودی با پیروزی انقلاب اسلامی، همراه طاهره صفارزاده، شاعر معاصر، «کانون فرهنگی نهضت اسلامی» را تأسیس کرد و به سمت دبیری کانون منصوب شد. مدتی نیز سرپرست انتشارات فرانکلین و مدیر عامل افست گردید. حدود هشت ماه نیز مشاور فرهنگی و سخنگوی وزارت پست و تلگراف و تلفن شد. از 15 فروردین ماه 1359ش، با سمت مشاور مطبوعاتی و فرهنگی رئیس جمهور در دوران ریاست جمهوری بنی صدر مشغول به کار گردید، اما چند ماه بعد، از سمت مشاور مطبوعاتی استعفا داد. پس از فرار ابوالحسن بنی صدر، به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بازگشت؛ زیرا کارمند رسمی آنجا بود. مدت دو سال بر اثر همکاری که سابقاً با بنی صدر داشت، مورد آزار و اذیت قرار گرفت و خانه نشین شد. بعدها مجله ادبی «گلچرخ» را بنیان نهاد که به طور ماهنامه انتشار می یافت. از 1378 تا 1382ش، با سمت رایزن فرهنگی به تاجیکستان رفت.
تاکنون آثار ارزنده ای از این شاعر و مترجم توانای معاصر منتشر شده است که از آن جمله می توان به مجموعه شعرهای «چمن لاله»، «خط خون»، «تا ناکجا» (این اثر به زبان ایتالیایی ترجمه شده است)، «دستچین»، «باران اخم»، «گزیده شعر نیستان»، «سرود رگبار»، «در فصل مردن سرخ»، «چمن لاله»، «خط خون»، «آغاز روشنایی آیینه»، «گوشواره عرش»، «تا محراب آن دو ابرو»، «برآشفتن گیسوی تاک»، «سفر به فطرت گل سنگ»، «پیوند زیتون بر شاخه ترنج»، «خواب ارغوانی» و «ما کجا، آن خوب، آن زیبا کجا» و تألیف کتاب های «غوطه در مهتاب: بررسی و نقد شعر 32 شاعر معاصر»، «شعر و زندگی ادیب الممالک فراهانی»، «از ساقه تا صدر»، «دگرخند: بررسی طنز و هزل و هجو در ادب فارسی»، «زندگانی حاج شیخ محمدتقی بافقی» و داستان های «پرتو انسان ها» (2 جلد)، «در مسلخ عشق»، «صلیب نخل»، «داستان پیامبران» (2 جلد) و ترجمه کتاب های «در کرانه با دریا»، «منشور دادگری»، «قرآن مجید» و «صحیفه سجادیه» و ده ها مقاله سودمند در نشریات مختلف اشاره کرد.