لغت نامه دهخدا مفردرو. [ م ُ رَ رَ / رُو ] ( نف مرکب ) تنهارونده. جریده رو. آنکه تنها رود : صبح مفردرو حمایل کش در رکابت نفس برآرد خوش.نظامی ( هفت پیکر چ وحیدص 29 ).
