دانشنامه اسلامی
خطاط، نقاش و مُذَهِّب. از معاصران و مصاحبان غلام محمد هفت قلمی بود. وی جوانی خوش اخلاق و خوش طبع و شیرین زبان بود که در هنر نقاشی، تذهیب، جدول کشی، صحافی، علاقه بندی و سنگ تراشی مهارت داشت.
او نستعلیق را به شیوه ی قدما می نوشت و در خوشنویسی از روش رشیدا پیروی می کرد و خود مجموعه ی نفیسی از آثار رشید را جمع آورد و بیشتر آنها را تذهیب و تزیین کرد و کم کم شباهت خط او به رشیدا به آنجا رسید که بر خط خود رقم رشیدا می نهاد.
وی در ماه محرم مجلسی از خوشنویسان تشکیل می داد و در باب خط و خطاطان مباحثات و مذاکرات می کرد. رضوی در بلوای هندوستان هدف گلوله واقع شد و درگذشت. از آثار وی: یک قطعه در موزه ی باستان شناسی دهلی به قلم دودانگ و کتابت متوسط، با رقم: «مسوده محمد امیر، در سنه ی یکهزار و دوصد و پنجاه و هفت هجره النبویه تحریر یافت»؛ تصویر پرزیب و زینت که برای سلطان عالم تهیه کرده و مجموعه ی پرحلاوتی از هنر تذهیب و تشعیر است وی در آخر کتاب خود را عبداللطیف خوانده و رقم نهاده: «به تاریخ غره محرم الحرام سنه 1276 هجری»؛ از دیگر آثار این هنرمند کتابی زیبا که مینیاتور نیز دارد و یکی از آنها تصویر خود سلطان عالم بوده که در بالای تصویر نوشته شده: «شبیه دست در دست گرفته، فهمانیدن سلطان عالم نواب سرفراز مخلص صاحبه را سنه 1262».
