معنی ماه ملک خاتون

لغت نامه دهخدا

ماه ملک خاتون. [ م َ ل ِ ] ( اِخ ) دختر سلطان سنجر که در حباله نکاح سلطان محمودبن محمدبن ملکشاه بود. این دختر در حیات سلطان سنجر درگذشت و سنجر عمعق بخارائی را از بخارا طلب کرد تا وی رامرثیه گوید. عمعق بجهت پیری و ضعف از گفتن قصیده مطول عذر خواست و قصیده ای گفت که مطلع آن چنین است :
هنگام آنکه گل دمد از صحن بوستان
رفت آن گل شکفته و در خاک شد نهان.
( از تذکره دولتشاه سمرقندی چ بریل ، ص 64 و 65 ).
و رجوع به مجمل التواریخ و القصص متن و حاشیه ص 415 و غزالی نامه ص 297 شود.

دانشنامه آزاد فارسی

ماهْ مَلِک خاتون ( ـ۵۲۴ق)
دختر سلطان سنجر سلجوقی . پس از آن که سلطان سنجر در ۵۱۱ق برادرزاده اش ، سلطان محمود سلجوقی ، را شکست داد مجدداً وی را به سلطنت عراق برگزید و ماه ملک خاتون (مَهْ مَلِک )، دختر خود، را به او داد. اما پس از چند ماه ماه ملک در ۱۷ سالگی درگذشت . سلطان سنجر بسیار تنگدل شد و عمعق بخارایی را از بخارا طلبید تا مرثیه ای برای خاتون بسراید.