فرو اسودن

لغت نامه دهخدا

( فروآسودن ) فروآسودن. [ ف ُ دَ ] ( مص مرکب ) آسودن. برآسودن. استراحت کردن :
در آن دیر کهن فرزانه شاپور
فروآسود کز ره بود رنجور.نظامی. || خفتن. بخواب رفتن :
زمین در سر کشیده چتر شاهی
فروآسوده یکسر مرغ و ماهی.نظامی.رج__وع به آسودن شود.