لغت نامه دهخدا
علوی مدنی. [ ع َ ل َ ی ِ م َ دَ ] ( اِخ ) یکی از مردم مدینه به عهد الحاکم بامر اﷲ اسماعیلی ، ششمین خلیفه بنی فاطمه مغرب بود. و داستان او در تاریخ گزیده چنین آمده است : قاضی احمد دامغانی در کتاب «استظهار» آورده است که حاکم جمعی را از مصر بفرستاد و علوی مدنی را بفریفت ، تا در خانه او به شب نقب میزدند تا روضه رسول اﷲ صلی اﷲ علیه و سلم ، و میخواستند که ابوبکر و عمر رضی اﷲ عنهما از روضه حضرت رسول بیرون آورند. در آن روزها در مدینه گردی و تاریکیی و باد و صاعقه ای عظیم پیدا شد. همه خلق بترسیدند و در توبه و انابت کوشیدند، و در حرم رسول علیه الصلاة و السلام گریختند. ساکن نمیشد. علوی مدنی این حال با حاکم مدینه بگفت. حاکم مدینه آن جماعت را بگرفت و سیاست کرد. آن هوا خوش شد. و این حال از کرامات ابوبکر و عمراست بعدِ چهارصد سال. ( تاریخ گزیده چ لندن ج 1 ص 512 ). و نیز رجوع به نزهة القلوب چ دبیرسیاقی ص 14 شود.
