صفای ذهن. [ ص َ ی ِ ذِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) تیزی خاطر. صافی اندیشه. استعداد نفس آدمی برای استخراج امر مطلوب. مؤلف نفائس الفنون آرد: نوع سوم از انواع هفتگانه که در تحت جنس حکمت است و آن عبارت از این است که نفس را استعداد استخراج مطلوب بی اضطراب و تشویشی که بر وی طاری گردد حاصل آید. ( نفائس الفنون ، فن حکمت عملی ج 2 ص 4 ). و نیز نویسد: وسط است میان التهابی که بسبب مجاوزت مقدار از مطلوب بازدارد و میان ظلمتی که در نفس حادث شود چنانکه بسبب آن در استنباط نتایج تأخیر افتد. ( ج 2 ص 6 ). رجوع به صفاء ذهن شود.
