دانشنامه آزاد فارسی
صَدیقی، غلام حسین
جامعه شناس ایرانی و از رجال دوران پهلوی. پس از دورۀ دبیرستان، جزو محصّلان اعزامی به اروپا بود و از دانشگاه پاریس، دانشنامۀ دکتری گرفت. در بازگشت به ایران، به تدریس در دانشکدۀ ادبیات تهران پرداخت. در حکومت محمد مصدق، دارای سِمت های وزارت پست و تلگراف، نیابت نخست وزیری و وزارت کشور بود. پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ش دستگیر و زندانی شد و در دادگاه نظامی با شجاعت و صراحت از مصدق و سیاست های او دفاع کرد. پس از آزادی از زندان، با همکاری احسان نراقی، مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات اجتماعی و سپس گروه آموزشی علوم اجتماعی را در دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران بنیاد گذاشت. در ۱۳۵۲ش، استاد ممتاز دانشگاه تهران شد. از آثار اوست: تصحیح ترجمۀ معراج نامه (ابن سینا)؛ ترجمۀ رسالۀ تشریح اعضا (ابن سینا)؛ ترجمۀ ظفرنامه (ابن سینا)؛ جنبش های دینی ایران در قرن های دوم و سوم هجری، که رسالۀ دکتری او به فرانسه بوده و به فارسی ترجمه شده است (۱۳۷۵ش)؛ تصحیح قراضۀ طبیعیات (۱۳۷۳ق).
