دانشنامه اسلامی
کمال الدین شیر علی بنایی هروی
خطاط، موسیقیدان، شاعر و عارف. در شهر هرات متولد شد و از مشاهیر شعرای آن شهر است که به جهت معمار و بنابودن پدرش بنائی تخلص می کرده است. به وی ملای شاعران هم لقب داده اند. بنایی در جوانی جزو شاعران دستگاه امیر علی شیر نوایی درآمده بود و سپس به دربار سلطان یعقوب آق قویونلو، و بعد از آن در سمرقند نزد سطان علی میرزا رفت و قصیده ای به زبان مروزی به نام «مجمع الغرایب» در مدح او گفت و زمانی هم مداح محمود سلطان بود.
وی در زمان استیلای محمدخان شیبانی منصب ملک الشعرایی دربار او را یافت. بعد به هرات بازگشت و در زمان امیر نجم ثانی در قتل عامی که به فرمان شاه اسماعیل صورت گرفت او هم در آن میان کشته شد. وی در قصیده، غزل و مثنوی دست داشت و حالی تخلص می کرد. وی استاد نظیره سازی است. غالب اشعار سعدی حافظ را استقبال کرد. «دیوان» قصاید و غزلیات او شامل شش هزار بیت است. دیگر سروده های وی عبارت اند از: «مثنویهای باغ ارم/ بهرام و بهروز»؛ «شیبانی نامه». وی در پایان عمر به موسیقی پرداخت و آهنگ ساز زبردستی شد و دو رساله در ادوار موسیقی نگاشت. علامه دوانی درباره ی وی گفته است: «وی دانشمند شاعران و شاعر دانشمندان است».
