دانشنامه اسلامی
کتاب از دو بخش «سلفی گری» و «شناخت وهابیان» تشکیل شده است.
«سلف» در لغت به معنای تقدم زمانی است؛ لذا هر زمانی نسبت به زمان آینده سلف و نسبت به زمان گذشته خلف است.
در اصطلاح، برای این واژه معانی متفاوتی ذکر شده است که برخی از آنها از این قبیل است:
احمد بن حنبل را می توان از رؤسا و احیاکنندگان سلفی گری دانست. او اولین کسی بود که هنگامی که با هجوم فلسفه ها و فرهنگ های بیگانه؛ از قبیل هند، یونان و ایران به حوزه های اسلامی و مخلوط شدن آن با عقاید اسلامی مواجه شد، به این فکر افتاد که حدیث را از این هجمه نجات دهد؛ لذا به تفریط شدیدی گرفتار شد و به طور کلی عقل گرایی و عقلانیت را انکار کرد و راه ورود آن را به احادیث بستو به تبع او ابن تیمیه نیز چنین تفکری را در بین مردم رواج داد.
بسیاری از علما با این تفکر مقابله کردند و عقل را راهی برای کشف حقیقت می دانستند.
