سنگ ماهی

لغت نامه دهخدا

سنگ ماهی. [ س َ گ ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) به عربی حجرالحوت را گویند و آنرا در سر ماهی یابند و آن سفید و سخت می باشد خوردن آن سنگ گرده را بریزاند و در علم یده بکار آید. ( برهان ). سنگی باشد که در سر ماهی یابند سفید و سخت بود و خوردن آن سنگ گرده را بریزاند. ( آنندراج ).

دانشنامه عمومی

سنگ ماهی یک سرده از ماهی ها است که در تیره Synanceiidae قرار دارد. گونه های سنگ ماهی می تواند سمی، خطرناک و حتی گاهی برای انسان کشنده باشند. نام این ماهی به دلیل شباهت ظاهری آن به سنگ است. کوچکترین سنگ ماهی بیست سانتی متر و بزرگترین آن به پنجاه سانتی متر می رسد. روی قسمت پشت این ماهی ۱۳ باله تیغ مانند وجود دارد که زهر را از درون ۲ کیسه متصل به هر تیغ بافتی ایجاد می کند. این زهر به حدی دردناک است که قربانیان آن از شدت درد حاضر به قطع عضو آسیب دیده خود هستند. این ماهی در آب های دریای عمان یافت می شود که عموماً زیر صخره ها زندگی می کند به عنوان سمی ترین ماهی در دنیا شناخته شده است.
سرده سنگ ماهی، دارای گونه هایی به قرار زیر است:
• Synanceia alula Eschmeyer and Rama - Rao, 1973
• Synanceia horrida ( Linnaeus, 1766 )
• Synanceia nana Eschmeyer and Rama - Rao, 1973
• Synanceia platyrhyncha Bleeker, 1874
• Synanceia verrucosa Bloch and Schneider, 1801

دانشنامه آزاد فارسی

سنگ ماهی (stonefish)
هر یک از اعضای خانوادۀ سنگ ماهیان، از ماهیان استخوانی دریاهای گرمسیری. خارهایی سمّی و بدنی مشابه صخره های هموار دارد. گونۀ Synanceia verrucosa در آب های کم عمق اقیانوس های هند و آرام زندگی می کند. طول اش به حدود ۳۵ سانتی متر می رسد و احتمالاً خارهای سمّی آن برای انسان کشنده است.