لغت نامه دهخدا ( سنگ آخر ) سنگ آخر. [ س َ خ ُ ] ( اِ مرکب ) آخر سنگ : روز دیگر آن فقیر بوفای وعده بدانجا رفت از کاروان اثر ندید نگاه کرد سنگ آخر نمانده بود. ( تاریخ جدید یزد ). رجوع به سنگاب شود.
