لغت نامه دهخدا زبانه گیر. [ زَ ن َ / ن ِ ] ( نف مرکب ) گیرنده زبانه. خاموش کننده شعله. || در این بیت مسعودسعد کنایت از بمراد شدن روزگار، خاموش گشتن فتنه ها آمده : جهان بکام تو و کار و بار دولت توزبانه گیرتر از کارزار آتش و آب.مسعودسعد.
