دانشنامه آزاد فارسی
ریاحی، محمدامین
ادیب، مصحح و پژوهشگر ایرانی. در ۱۳۲۱، راهی تهران شد و در ۱۳۲۳، دورۀ دانشسرای تهران را با رتبۀ اول به پایان رساند و با ادامۀ تحصیل در ۱۳۲۷ش از دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران و رشتۀ علوم تربیتی از دانشسرای عالی لیسانس گرفت و بلافاصله تدریس در دارالفنون تهران و دبیرستان های قم را آغاز کرد. در ۱۳۲۹ش به معاونت فرهنگ استان آذربایجان و سپس ریاست دانشسرای گرگان رسید. در ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۴ش، به تدریس در دبیرستان ها در شهرهای گرگان، قزوین و تهران ادامه داد. مشاغل بعدی او سردبیری هفته نامۀ کیهان فرهنگی و همکاری با لغت نامۀ دهخدا بود. در ۱۳۳۷ش، در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران دانشنامۀ دکتری گرفت و ضمن احراز مدیریت کل نگارش وزارت فرهنگ، طراحی و اجرای طرح اصلاح کتاب های درسی را برعهده گرفت و سازمان کتاب های درسی ایران را تأسیس کرد. مدیریت و سردبیری ماهنامۀ آموزش و پرورش را به عهده داشت و عضو مؤسس شورای کتاب کودک بود. در ۱۳۴۲ـ۱۳۴۷ش، با درجۀ وزیرمختاری به عنوان رایزن فرهنگی ایران به ترکیه رفت و ضمن تدریس در دانشگاه آنکارا، به تأسیس دبستان و دبیرستانی برای فرزندان ایرانیان و نیز ساختمان خانۀ فرهنگ در آنکارا همت گمارد. پس از بازگشت به ایران، در دورۀ کارشناسی ارشد و دکتری دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران تدریس کرد. سمت های بعدی او دبیرکل هیأت امنای کتابخانه های کشور، نایب رئیس فرهنگستان ادب و هنر ایران، سرپرست دانشکدۀ هنرهای دراماتیک، رئیس بنیاد شاهنامۀ فردوسی، و مدتی کوتاه وزیر آموزش و پرورش بود. به جز مقالات بسیاری که از او به چاپ رسیده است، صاحب آثاری از این قرار است: تصحیح مرصادالعباد نجم الدین رازی (۱۳۵۲ش)؛ تصحیح نزهةالمجالس جمال خلیل شروانی (۱۳۶۶ش)؛ زبان و ادب فارسی در قلمرو عثمانی (۱۳۶۹ش)؛ پایداری حماسی (۱۳۷۹ش)؛ تاریخ خوی (۱۳۷۲ش)؛ سرچشمه های فردوسی شناسی (۱۳۷۴ش)؛ تصحیح جهان نامه (۱۳۴۲ش)؛ فردوسی (۱۳۷۵)؛ چهل گفتار در ادب و تاریخ و فرهنگ ایران (۱۳۷۹).
