روحی همدانی

لغت نامه دهخدا

روحی همدانی. [ ی ِ هََ م َ ] ( اِخ ) شاعر عهد شاه عباس اول. وی شاه را هجو کرد و به امر او زبانش را بریدند. این بیت از اوست :
بروی او نگرستن ز ما نمی آید
من این دو دیده برای گریستن دارم.( از صبح گلشن ص 184 ).رجوع به الذریعه ذیل دیوان روحی همدانی و فرهنگ سخنوران شود.