دو کونه

لغت نامه دهخدا

دوکونه. [ دُ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) دوکفل و سرین. ( ناظم الاطباء ). دو سرین. ( فرهنگ اوبهی «در کلمه سرین » ) :
از نشان دو کونه من غر
همه پژپر نشان پای شتر.رودکی.|| دو پیاز در داخل چند پوست رویین بهم چسبیده.