درود رساندن

لغت نامه دهخدا

درود رساندن. [ دُ رَ / رِ دَ ] ( مص مرکب ) ادای احترام کردن. نماز گزاردن. ( ناظم الاطباء ). || درود فرستادن. درود گفتن. آفرین گفتن. سلام رساندن :
درودی رسانم به شاه جهان
ز زال سپهبد گو پهلوان.فردوسی.درودی رسانم ز قیصر به شاه
که جاوید باد این سر و تاج و گاه.فردوسی.گفت یا آدم خدای تعالی ترا درود میرساند و می گوید من ترا بدست خود آفریدم. ( قصص الانبیاء ص 21 ).
چنین گفت کافزون تر از کوه و رود
جهان آفرینت رساند درود.نظامی.درودم رسانی رسانم درود
بیائی بیایم ز گنبد فرود.نظامی ( از آنندراج ).بیان خاطر او را بناز در بر گیر
درود ابر بدان دست درفشان برسان.ابن یمین ( از جهانگیری ).

فرهنگ فارسی

ادای احترام کردن نماز گزاردن درود فرستادن درود گفتن آفرین گفتن
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم