درنگ پیشه

لغت نامه دهخدا

درنگ پیشه. [ دِ رَ ش َ / ش ِ ] ( ص مرکب ) درنگ کار. صبور و با استقامت. با تحمل و شکیبا. ثابت قدم :
مبارزانی همدست و لشکری هم پشت
درنگ پیشه به فرّ و شتابکار به کر.فرخی.شتابکارتر از باد وقت پاداشن
درنگ پیشه تر از کوه وقت پادافراه.فرخی.