دانشنامه اسلامی
روزی اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به گرد هم نشسته بودند و از این سخن می راندند که چه حرفی بیش از دیگر حروف در سخن به کار می رود ؟ پس بر آن اتّفاق کردند که حرف «الف» بیش از سایر حروف در گفتار کاربرد دارد . در این هنگام امیرمؤمنان برخاست و به بِداهه خطبه ای ایراد کرد که در آن «الف» به کار نرفته بود. این خطبه به خطبه مونقه هم معروف است.
این خطبه که از معجزات آن حضرت در فنّ بلاغت و ادب عربی و مشتمل بر معارف بلند دینی است در برخی کتب قدما، از آنجمله در کتاب «جُنَّةُ الأمانِ الواقِیةُ وَ جَنَّةُ الإیمانِ الباقِیةُ» معروف به «مصباح کفعمی» نقل شده است. علامه مجلسی نیز در بحار الانوار این خطبه را روایت نموده ولی اختلافاتی با آنچه کفعمی و دیگران روایت کرده اند دارد. سید رضی این خطبه را در نهج البلاغه -که بخشی از سخنان امام علی(ع) است- نقل نکرده است. سید احمد سجادی در جمع بین نسخه ها در مواضع اختلاف، آنچه را که با قواعد عربی و موازین فصاحت و بلاغت سازگارتر بوده است را با اصل قرار دادن بحارالانوار علامه مجلسی اینگونه آورده است (موارد داخل قلاب مطابق با مصباح کفعمی است):
