خالی داشتن

لغت نامه دهخدا

خالی داشتن. [ ت َ ] ( مص مرکب ) تهی داشتن :
اندرون از طعام خالی دار
تا در او نور معرفت بینی.سعدی ( گلستان ).|| خلوت کردن با : امیر از سرای برآمد و بر ایشان خالی داشت تا نماز دیگر. ( تاریخ بیهقی ).