دانشنامه اسلامی
وی فرزند میان محمد بود و در ۱۲۸۳ یا ۱۲۸۵ ق در روستان «وان چهران» از توابع «بنون» در پنجاب غربی متولد شد. مقدمات علوم و کتاب های درسی را نزد علمای دیار خود آموخت. سپس به کانپور رفت و بقیه کتاب های درسی از معقول و منقول را در محضر مولانا احمدحسن کانپوری تحصیل کرد و حدیث را از شیخ رشید احمد گنگوهی فراگرفت و صحیح بخاری و صحیح مسلم و سننن ترمذی و سنن ابوداود را بر او قرائت کرد، سپس به موطن خود بازگشت و به خدمت شیخ عثمان بن عبدالله نقشبندی پیوست ومدت زمانی نزد او درس خواند و به اخذ اجازه از او نایل آمد و طریقت را از وی فراگرفت، و گروهی از جمله شیخ سراج بن عثمان نقشبندی نیز نزد او قرائت و آموختن حدیث پرداختند.
بازگشت به وطن و تبلیغ دین
پس از طی مراحل تحصیل به موطن خود بازگشت و شیخوخیت آنجا را بر عهده گرفت و با جد و جهد بسیار، مردمان را به توحید و اخلاص در دین و ترک همه مظاهر شرک و پرستش قبرها فراخواند و از غلو درباره اولیا و صالحان و کمک خواهی از غیر خدا و اعتقاد به اینکه پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) علم غیب داشته است نهی کرد.
ویژگی علمی و اخلاقی
او در این راه آزارها دید و رنج ها کشید، اما بر عقیده خود ثابت قدم ماند. از کسی بیم به خود راه نمی داد و مداهنه و تظاهر نمی کرد، بلکه آنچه را حق می دانست آشکارا می گفت و در راه خدا از ملامت ملامتگران باک نداشت و در راه شیخ اسماعیل شهید دهلوی و علامه رشید احمد گنگوهی و یاران و پیروان سیداحمد بن عرفان بریلوی گام بر می داشت. او در تفسیر قرآن کریم شیوه خاصی داشت که بر محور آیات توحیدی می گردید و آنها را شرح و بسط می داد و وضع مسلمانان را با آنها می سنجید. گروهی از علما در محضر او دانش آموختند و خلایق بسیاری از مجالس او سود بردند.
وفات
...
